Kiedy dokładnie następuje moment, gdy w przyjaźni zmienia się wszystko? Karim i Raheen to od urodzenia bratnie dusze. Jedno kończy zdania drugiego, rozmawiają ze sobą anagramami, a leżąc, stykają się grzbietami. Nierozerwalna więź łączy ich również z Karaczi w Pakistanie. Ich serca biją w rytmie tego miasta - pełnego przemocy, zanieczyszczonego, intensywnego i przebojowego, po prostu - domu. Z upływem lat pozwalają, aby stanął między nimi mur milczenia. Jednak pewnego suchego lata, w dobie strajków i czystek etnicznych, ich związek zaczyna balansować pomiędzy wymuszoną przyjaźnią a miłością, pisaną im od urodzenia.

Czternaście lat temu matka Aasmaani, Samina, wyszła z domu, kierując się w stronę morza. Samina o szarozielonych oczach i porażającej, gniewnej urodzie, radykalna myślicielka i nieulękła aktywistka. Wtedy widziano ją po raz ostatni. Aasmaani, w dzieciństwie często opuszczana przez matkę, nie chce uwierzyć, że ta nie żyje, i marzy o jej powrocie w chwale.

Piętnaście lat minęło od dnia, gdy najbliższa przyjaciółka Saminy, Szinaz Said, gwiazda teatru i małego ekranu, porzuciła karierę, by poświęcić się wychowaniu syna, Eda. Teraz Ed próbuje ją przekonać, że czas na triumfalny powrót.
Przed szesnastu laty na pustej działce znaleziono ciało zmasakrowanego nie do poznania wywrotowego i błyskotliwego Poety, miłości życia Saminy.
We współczesnym Karaczi Aasmaani otrzymuje upragniony dowód, że Poeta wciąż żyje. W miarę jak poznaje prawdę, coraz bardziej zbliża się do Eda, jedynej osoby, która potrafi zrozumieć władające nią emocje - głębokie cierpienie i głęboką miłość.

Złamane wersety to powieść o politycznych i osobistych dramatach oraz o trudnym wyborze między macierzyństwem a romantyczną miłością.